Ik word wakker met een nog wat pijnlijke neus. Erg goed geslapen heb ik ook niet maar dat had niets met de neus te maken maar alles met de hoestbuien. Het is nu even niet anders. De buitenboordmotor start overigens wel zonder problemen dus dat is dan wel weer fijn. Eenmaal bij IWW leen ik de auto om ‘even’ naar de Immigratie te gaan voor een zogenaamde ‘admittance decree’. Volgens de dame bij de Census zou ik daar alleen mijn paspoort voor nodig hebben. Wanneer ik de autosleutels in ontvangst neem wenst Eric mij veel succes en ‘tot morgen’….zijn ervaring is dat je er dus zomaar een hele dag mee kwijt bent. Fijn… Cheryl heeft mij proberen uit te leggen waar ik moet zijn in Philipsburg maar het was nogal een lange omschrijving dus dat ben ik meteen weer vergeten. Gelukkig heb ik mijn telefoon met google maps! Het is voor het eerst dat ik weer eens rechts moet rijden trouwens. En alhoewel dat vrij probleemloos gaat ga ik bij een van de rotondes alsnog in de fout. Niet dat ik tegen het verkeer in rijd natuurlijk, daar is het te druk voor, maar ik neem wel de verkeerde afslag (als ik links had gereden was het de derde afslag, maar rechtsrijdend is dat de eerste…). Eenmaal bij Immigratie lijkt het in eerste instantie enorm mee te vallen. Er zitten slechts een paar mensen en ik ben snel aan de beurt. Maar dat is dan ook het enige positieve van de zaak want de vriendelijke dame van de census blijkt mij verkeerd te hebben voorgelicht.…ik heb niet alleen een paspoort nodig maar ook diverse andere documenten en die moeten uit NL komen. De eerste stap is een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) daarvoor moet ik een formulier printen, deze deels invullen en de rest door Immigratie laten invullen alvorens ik deze naar de Gemeente in NL kan opsturen. Het zou dus wel makkelijk zijn wanneer ze het formulier bij Immigratie even kunnen uitprinten, nu ik er toch ben. Helaas blijkt dat niet te kunnen, de dame meldt mij op samenzweerderige toon dat ze geen internet hebben bij Immigratie. Ik druip dus maar weer af, terug naar Cole Bay en IWW. Ik ben daardoor wel lekker bijtijds terug, maar helaas onverrichterzake. Mijn werk in de winkel wissel ik vandaag wat af met wat onderricht van Tamara in de geautomatiseerde systemen en rapporten en zo vliegt de dag weer voorbij. Na het werk ga ik nog even bij de Carrefour langs voor wat boodschappen en besluit vervolgens maar weer eens een pastaprut in elkaar te flansen. Met een pan pastaprut duik ik de boordbios in en ga daarna lekker bijtijds slapen.